Het jaar 2014

Het zag er allemaal rooskleurig uit bij de start van het jaar. Een zwaar jaar achter de boeg, alle therapie was afgerond dus ik kon met een frisse start 2014 inzetten. Ik kon terug wat op krachten komen, want het heeft mij wel verrast hoe erg je toch verzwakt. Ik voelde mij vrij sterk gedurende de chemo maar het is pas een paar maanden later dat je beseft hoe krachtloos je ervoor stond. Ik kon terug naar school en mij verdiepen in de opleiding. Ik kon terug met vrienden weggaan. Ik kon terug wat tot rust komen...

Jammer genoeg mocht het niet lang duren. Het was nochtans tijdens het tofste uitstapje van 2014 met de mama naar TW Classic dat ik opnieuw dezelfde pijn voelde met wat het hele verhaal begonnen is. Vakantie opnieuw naar de vaantjes, schooljaar opnieuw naar de kloten, het leven stond opnieuw on hold. 

Het is niet het beste jaar dat we achter de rug hebben, maar daarom was het ook niet een jaar om snel te vergeten. Het was een jaar met ook heel veel mooie momenten, maar ook eentje met momenten die niet al te positief waren. Het is een jaar waar ik, mijn gezin en familie tot het uiterste gedreven werden. We hebben het bovenste van de plank moeten halen, maar het is ons tot nu toe aardig gelukt en in de toekomst zal dat niet anders zijn.

Iedereen heeft natuurlijk eens zijn dipje dus ik ook. Het doet soms pijn om te horen hoe je vrienden van het studentenleven genieten terwijl ik daar naast een ouwe snurker in dat ziekenkamertje vertoef. En niet dat alleen, ook de minder aangename aspecten van het studentenleven mis ik. Maar het is ook leuk om hun verhalen te horen. Nog een paar maanden op de tanden bijten en dan is het weer mijne tour.

Er zijn ook heel wat mooie momenten in 2014 geweest. Zo hebben we er een gezinslid bijgekregen. Die ons heel wat verstrooiing, liefde en amusement bezorgd. Zo heb ik mijn eerste jaar ook vlekkeloos overleefd, wat toch een mooie prestatie is na al die zware therapie. 

Ik wil op het einde van het jaar ook een aantal mensen bedanken. Eerst en vooral wil ik mijn ouders en broer bedanken. Zonder hen zou het mij ook niet lukken om zo optimistisch te blijven. Zij hebben het vaak zelfs moeilijker dan mij maar ze houden hun sterk en blijven me onvoorwaardelijk steunen. Ook mijn familie staat altijd voor me klaar en daar ben ik hun heel erg dankbaar voor. En dan nog mijn vrienden ,die regelmatig eens vragen hoe het me vergaat, die regelmatig eens op bezoek komen, zij die mijn gedachten voor even verzetten, zij die een lach toveren op mijn gezicht. Tot slot wil ik ook iedereen bedanken die mijn blog volgt.

2015 kan nog niet therapieloos ingezet worden er volgen nog een paar zware weken waartegen ik heel erg opzie, maar die zullen wel snel voorbij gaan. Daarna zal ik die verloren maanden wel opnieuw goed maken.

Een goed eindejaarsfeest toegewenst. En het allerbeste voor 2015.