Na een weekje thuis te zijn heb ik eindelijk de goesting en kracht gevonden om mijn blog aan te vullen. Ze hebben me eigenlijk een week eerder dan verwacht laten gaan. Drie volle weken heb ik op hematologie gelegen in plaats van de voorziene vier weken. Een meevaller van formaat. Mijn bloedwaarden waren goed genoeg om huiswaarts te vertrekken. Natuurlijk ben ik nog altijd verre van 100 procent, maar thuis gaat herstellen toch een stuk sneller en aangenamer als je het mij vraagt.
Nog een meevaller is dat mijn therapie voorgoed achter de rug is (hopelijk). Normaal hadden de professoren 2 maal een hoge dosis chemo met stamceltransplantatie voorzien, maar dit heeft men gewijzigd. Men was in de eerste plaats van plan om 2 maal een halve dosis chemo toe te dienen waardoor ik tweemaal opgenomen zou worden. Maar nu heeft men de volledige dosis toegediend, wat mij ook het meest logisch leek in het geval van een hoge dosis chemo. Dubbele dosis betekent dan ook wel dat het een grotere impact op het lichaam heeft.
De eerste week was mijn chemoweek. De eerste vier dagen kreeg ik busulfan (pilvorm) toegediend op de meest onmogelijk uren. Dag 5 en 6 chemo (cyclofosfamide) via baxter. Dat waren wel intensieve dagen. Omdat bij deze chemo heel veel vocht (6 liter) moet toegediend worden. Dit moet want cyclofosfamide tast je blaas en nieren aan dus alles moet snel weer het lichaam verlaten en moet goed gespoeld worden. 6 liter is heel veel dus omdat je niet constant op de WC zou zitten, plaatsen ze een blaaskatheter. Niet zo'n aangenaam gebeuren maar het is toch wel gemakkelijk dat je niet om de vijf minuten naar het toilet moet. Bovendien was het ook maar twee dagen dus dat is goed houdbaar.
De eerste week voelde ik mij licht misselijk ondanks de vele medicatie die ze hiertegen gaven. In het weekend heb ik ook wel een aantal keren moeten braken (hé Stéphanie). De Tweede week viel de misselijkheid mee en maakte deze plaats voor weinig eetlust, ellendig zijn en zwakheid. De dinsdag hebben ze mijn stamcellen teruggegeven die men eerder al gecollecteerd had. Niet zo'n speciaal gebeuren, net zoals men een zak bloed krijgt, kreeg ik mijn stamcellen terug. Deze dienden dus om de bloedwaarden sneller op een normaler niveau te krijgen.
Blijkbaar heb ik heel sterk beenmerg ondanks mijn voorgeschiedenis. Mijn bloedwaarden bleven heel lang boven het niveau waarbij de patiënt in isolatie gehouden wordt. Die zaterdag was dan het geval waarbij mijn witte bloedcellen (de verdedigers van het lichaam) onder dit niveau zakten. Bij isolatie worden een aantal voorzorgsmaatregelen genomen: de patiënt mag zijn kamer niet meer verlaten, het personeel moet extra voorzichtig zijn omtrent hygiëne en verzorging, het bezoek is beperkt en moet afstand bewaren. Al bij al viel dat goed mee die isolatie. Je bent toch zwak en hebt niet veel goesting om veel te wandelen of te bewegen. Nog geen volledige week heb ik in quarantaine moeten doorbrengen.
Het was wel een zware week. Je krijgt enorm veel preventieve medicatie tegen schimmels, bacteriële infecties, virale infecties, herpes... En nog veel meer. Ook begint de chemo toch zijn langdurige uitwerkingen te vertonen. Al mijn slijmvliezen zijn aangetast zoals die van darmen, mond, keel, anus. Dus dat betekent dat ik in die streken enorm veel pijn had. Diarree, sliklast en aambeien waren daar de gevolgen van. Er is zelfs morfine aan te pas gekomen om de pijn wat te verzachten. Dat was eigenlijk de lastigste van de drie.
Vorige week maandag mocht ik dan naar huis omdat mijn bloedwaarden goed genoeg waren. Natuurlijk waren niet al mijn klachten daarmee opgelost. Ik heb nu nog veel last van vermoeidheid, krachteloosheid en kapot vel. Heel vervelend om met krukken rond te huppelen en mijn stomp heeft er al een aantal blaren bij omdat mijn vel zo teer geworden is. Allemaal ambetante zaken maar ze zijn enkel te genezen met een portie geduld en rust.
Dit avontuur heb ik ook al weer overleefd. Een hele opluchting en nu mag het gedaan zijn. Vanaf woensdag (21 jaar) kunnen we stilaan de draad van het leven weer opnemen. Kanker doet heel wat met je leven en dat van je naasten. Maar ik haal er heel veel positieve kracht en energie uit. Een boost om opnieuw verder te gaan.
