Op naar huis

Morgen is het eindelijk zo ver. Dan mag ik huiswaarts vertrekken. Het werd tijd. Hier op een muur zitten staren is alleen maar slecht voor mijn moraal. Het zal deugd doen om thuis te zijn. Mijn Tessa een dikke knuffel te geven en neer te ploffen in mijn eigen warme nest.

De fantoompijn blijft constant aanwezig. Gelukkig is het net draaglijk. Gisteren is er medicatie opgestart om dit wat te verzachten. Enige nadeel is dat redomex enkel na een week effect heeft. Nu ja we zien wel. Thuis zal er al veel aan doen. Bedankt aan zij die mij een bezoekje gebracht hebben en zij die aan mij denken. Het doet meer dan goed om te weten dat ik er niet alleen voor sta. Vele groeten

Pijn

Sinds vrijdag is mijn pijnpomp verdwenen. Zo heb ik ook wat meer bewegingsruimte. De andere zijde van de medaille is natuurlijk dat ik weer gevoel heb. Stomppijn heb ik niet echt, die is mooi aan het helen. Het is vooral pijn aan het lichaamsdeel dat ik niet meer heb (Fantoompijn). Echt een vreemd gevoel om te hebben. Echt pijn pijn doet dit niet, maar het is geen aangenaam gevoel en heel erg drukkend.

Gisteren was het heel erg aanwezig. Vandaag valt het beter mee. Hopelijk gaat dit wat over met de tijd.

Fioew

Héhé eindelijk verlost van dat kleverig bed. Vandaag hebben de anesthesisten dan toch eindelijk beslist om de pijnpomp uit mijn ruggenmerg te verwijderen. Eerst moest men nog een stollingswaarde controleren maar die is deze middag goed bevonden zodat de arts de pomp kon verwijderen.

Deze morgen hadden ze de pomp al uitgezet opdat ik al gewend zou worden aan het gevoel zonder 'verdoving'. Tja dan zet men die pomp af maar dan besef je pas wat voor effect die heeft op alles. Niet dat ik doodga van de pijn maar het is aanwezig. Ze geven nu nog paracetamol (dafalgan) en dipidolor, daarmee ben ik wel geholpen.

Ondanks de iets grotere pijn is het toch de beste dag van de tijd dat ik hier lig. Na een week in bed te verslijten kan ik nu toch eens een rolstoel nemen en naar buiten van het mooie weer genieten. De snikhete kamer verlaten. Bakken zweet dat ben ik hier al verloren. Ook ben ik van mijn blaassonde verlost en kan mijn mannelijkheid weer wat zijn oude vorm aannemen.

Goed nieuws dus vandaag. Hopelijk kan ik zo snel mogelijk naar huis, maar dit zal hoogstwaarschijnlijk maar dinsdag zijn.

Stand van zaken

Voilà de derde dag na de operatie zit erop. Pijn voel ik weinig tot niet. Natuurlijk is dit dankzij medicatie en mijn pijnpomp. Het enige nadeel aan die pomp is dat ik in bed gekluisterd zit en dat ik nood heb aan een blaassonde. Die sonde is nodig omdat ik niet kan inschatten wanneer ik water moet lozen door de verdoving van de pijnpomp. Best wel vervelend dus wetende dat die waarschijnlijk tot vrijdag blijft zitten.

Toch ben ik vandaag al even uit bed geweest en heb ik een momentje in de stoel gezeten. De verpleegstertjes zijn andermaal heel vriendelijk en behulpzaam. Niks dan respect en dank voor hen.

Het doet wel raar om te ontwaken met enkel een stomp in plaats van een intact been. Echt moeilijk heb ik het er niet mee. Ten eerste zit ik nu eenmaal niet zo in elkaar. Ten tweede was ik er (tweede maal) op voorbereid. Mijn hersenen flippen wel nog eens en vergeten dat mijn linkerbeen korter is dan het rechter, maar dit zal wel beteren (functie van de pijnpomp). 

Als laatste wil ik jullie nog eens allemaal bedanken voor de steunende en moedgevende woorden/daden.

Groetjes 

Stijn
vanuit Kliniek Pellenberg

De eerste nacht zonder linkeronderbeen

Voilà het is gebeurd! Hij heeft twintig jaar goede diensten gedaan totdat hij zijn kuren begon te krijgen. Het doet pijn om afscheid te nemen, maar anderzijds is het ook een grote opluchting.

De operatie heeft gisteren van 09.00 tot 14.00 geduurd. Een kleine vijf uur in totaal. Dr.  F. Sinnaeve was de chirurg van dienst en heeft haar tijd genomen om zo weinig mogelijk complicaties te hebben achterna. 

Vooraf hebben de anesthesisten een ruggenprik gegeven. Dit is een manier om pijnmedicatie toe te dienen dmv een pomp. Ik kan zo op een knopje duwen wanneer ik pijn voel en zo worden mijn benen wat verdoofd.

Deze nacht had ik relatief weinig pijn en heb ik redelijk kunnen slapen. Vanmorgen werd ik dan wel gewekt door hevige pijn, maar door wat extra medicatie was de pijn vrij snel verholpen

Mijn been is afgezet 12 à 15 cm onder mijn knie. Zo kan men een goede prothese vervaardigen. De wonde ziet er redelijk goed uit. Mijn been zit wel verpakt in een spannende 'kous' met daarboven nog een vacuumspalk. 

Ik zal ongeveer 10 dagen moeten verblijven in Pellenberg om zo een goede nazorg te kunnen krijgen.

Groeten 
Stijn

Amputatie

Deze namiddag telefoontje gekregen van de opnamedienst. De operatie zal doorgaan volgende week vrijdag (12/09/2014). Donderdag om vier uur moet ik binnen om dan de vrijdag onder het mes te gaan. Meer info over de amputatie zelf heb ik ook nog niet. Waarschijnlijk zullen ze de donderdag nog wel het een en het ander uit de doeken doen. Ik hou jullie op de hoogte! 

Wachten, wachten en dan eindelijk...

Ze lieten wel heel lang op zich wachten deze keer... Uiteindelijk hebben we dan toch het resultaat verkregen van de biopsie. Ons vermoeden is bevestigd. Het herval is een feit. 

We hebben nog een weekje om onze gedachten eventjes te verzetten om volgende week te beginnen met de amputatie. Details heb ik ook nog niet maar die volgen spoedig.