Het afscheid

Ik ben de papa van Stijn.

Stijn is thuis rustig ingeslapen op woensdag 27 april.

Na de  laatste consultatie bij de oncologen op 23 maart bleek dat de chemopillen geen effect meer hadden. De tumoren in zijn long en op zijn hoofd waren onstuitbaar.  De pijn onder controle houden was vanaf dan nog het enige doel.
Stijn wilde dit thuis, in zijn gezin, tussen zijn dierbaren.

Aan meteen opgeven dacht hij nog niet. Hij regelde het nodige voor een eventuele euthanasie, hij wilde zeker niet als een plantje eindigen in een ziekenhuis. Hij wilde zelf bepalen wanneer het niet meer waardig was. Zo is geschied.

Hij liet niet na ieder bijkomend ongemak te melden aan de huisarts.
‘Morgen zal het misschien iets beter zijn’ zei hij toen  de morfine-dosis nog maar eens werd aangepast.

Stijn heeft de laatste weken honderden keren afscheid genomen. Je zag het niet aan hem maar je voelde het. Het waren intense weken , vol verdriet,  geluk en pijn.
Ook confronterend voor zijn vrienden en familie die op bezoek kwamen en die niet wisten of er nog een volgende keer kwam….

Een paar dagen voor hij stierf liet hij mij een tekst nalezen die hij nog op zijn blog wilde plaatsen. ‘Overpeinzingen en gedachten’ noemde hij het. ‘Ditmaal eens iets helemaal anders dan een blogpost. Ik schrijf zo snel mogelijk verder’ schrijft hij bovenaan. Het is hem helaas niet meer gelukt dit af te werken.
Zijn laatste tekst zal ook de laatste post van deze blog zijn.
Voor Stijn was deze blog een deel van zijn therapie. We willen daarom iedereen danken die hem volgde en hem een warm hart toedroeg.

We zullen hem missen.